Czym jest dalekowzroczność?
Dalekowzroczność, nazywana również nadwzrocznością, to wada wzroku, w której oko nieprawidłowo ogniskuje promienie światła. Skutkiem tego jest wyraźne widzenie przedmiotów znajdujących się daleko, natomiast obiekty bliższe wydają się rozmazane lub trudne do zobaczenia. Wada ta wynika z nieprawidłowej budowy oka – najczęściej jest to zbyt krótka gałka oczna lub zbyt mała moc optyczna soczewki i rogówki. Dalekowzroczność może występować w różnym stopniu, od łagodnego po ciężki, i często ujawnia się już we wczesnym dzieciństwie.
Jakie są objawy dalekowzroczności?
Osoby z dalekowzrocznością często doświadczają trudności w czytaniu lub wykonywaniu zadań wymagających pracy z bliska, takich jak pisanie czy korzystanie z telefonu. Dodatkowo, wada ta może powodować zmęczenie oczu, ból głowy, pieczenie lub łzawienie oczu, zwłaszcza po długotrwałym wysiłku wzrokowym. U dzieci objawy mogą być subtelniejsze – trudności w koncentracji, unikanie czytania lub skargi na niewyraźne widzenie mogą być wskazówkami, że wada wzroku wymaga uwagi specjalisty.
Przyczyny powstawania dalekowzroczności
Dalekowzroczność jest zwykle spowodowana nieprawidłową budową oka. U osób z tą wadą gałka oczna jest zbyt krótka, co powoduje, że obraz ogniskuje się za siatkówką, zamiast bezpośrednio na niej. Przyczyną może być również niewystarczająca zdolność soczewki i rogówki do załamywania promieni świetlnych. Wada ta często ma podłoże genetyczne – jeśli rodzice są dalekowzroczni, istnieje większe ryzyko wystąpienia tej wady u dzieci. W niektórych przypadkach dalekowzroczność pojawia się w wyniku naturalnych zmian związanych ze starzeniem się oka.
